Ang dugo nga naglataylatay sa imong kaugatan
Mao sab ang dugo nga anaa sa akong kaugatan
Ang imong ginikanan mao sab ang akong ginikanan
Gimatuto sa managlahing dila, apan usa da ka tinubdan
Ang atop nga nagsilong kanimo gikan sa kainit
Mao sab ang atop nga nagpandong kanako sa kasakit
Mangatulog ug magdamgo kita ilawom sa usa ka langit
Nga sa gabiing mamingaw naghabol kanato sa kangitngit
Gisug-an kita sa usa lamang ka langitnong dagitab
Ug usa ra ka hangin ang kada adlaw natong gihanggab
Ang imo ug akong ihi nanagsagol sa usa ka dagat
Ug ang singot natong duha mao ang sa yuta nagpaparat
Nagpuyo ka sa kahamugaway ug kaharuhay
Samtang ako nagkapandol-pandol sa mga pangindahay
Makita ko ikaw nga mosul-ob sa sapot
Nga motabon kanimo sa mga madugmokon ug mahait nga dila
Ug makita mo ako nga nagsul-ob og gum-ot
O dili kaha, walay gayu’y gisul-ob nga sinina.
Makita ko ikaw nga magsakay sa imong awto
Samtang akong tsinelas ra akong ikapanghambog
Ug mokuot ka sa imong bulsa ug motunol og tseke
Samtang ako, naghamoy sa tudlo, gigutom, nagkurog.
Dili ako magduha-duha pagdawat kanimo isip igsoon,
Apan kung ako kanimo moduol, imo kaha akong angkonon?
Tinuod, managsoon kita, ug usa ra ang atong kalibutan.
Hinumdumi lang, nga moabot ang higayon nga ang motalikod talikdan.