Katapusang Duminggu sa Urdinaryung Panahun

Ang Atung Ginuung Jesucristo, Hari sa Ngatanan

Mainyu ang grasya ug kalinaw gikan kaniya, ang Dyus karun, kaniadtu ug ang muanhi. Mainyu usab ang grasya ug kalinaw nga gikan sa pitu ka ispiritu nga anaa sa atubangan sa iyang trunu ug gikan kang Jesucristo, ang kasaligang saksi, ang unang gibanhaw nga mau usab ang nagmandu sa mga hari sa kalibutan. Gihigugma kita niya ug pinaagi sa iyang dugu giluwas kita niya sa atung mga sala. Gihimu kita niyang usa ka gingharian sa mga pari arun mag-alagad sa iyang Dyus ug Amahan. Iya ni Jesucristo ang dungug ug gahum sa walay katapusan! Amin.

Sa adlaw sa Ginuu gigamhan aku sa Ispiritu ug nadungug ku gikan sa akung luyu ang kusug nga tingug nga milanug sama sa usa ka trumpita. Milingi aku pagsusi kun kinsay nakigsulti kanaku ug nakita ku ang pitu ka bulawan nga butanganag suga. Sa taliwala niini nagtindug ang daw tawu nga nagsul-ub ug bisti nga sangku sa iyang tiil ug gibaksan ang iyang dughan ug bakus nga bulawan. Ang iyang buhuk puti kaayu ug ang iyang mga mata sama sa nagdilaab nga kalayu. Ang iyang tiil sama sa brunsi nga tinunaw sa hudnu ug unya gipasinaw ug midahunug ang iyang tingug sama sa dakung busay. May gikuptan siyang pitu ka bituun sa tuu niyang kamut ug migula sa iyang baba ang hait nga ispadang duhay sulab. Sulaw ang iyang nawung ingun sa adlaw sa udtung tutuk.

Sa pagkakita ku kaniya natumba aku sa iyang tiilan daw patay. Unya gitapiun niya kanaku ang tuu niyang kamut ug miingun siya, “Ayaw kahadluk! Aku ang sinugdan ug ang katapusan. Aku ang buhi! Namatay aku apan tan-awa, buhi aku ug dili na gayud mamatay. Ilalum sa akung gahum ang Kamatayun ug ang Hades.”

“Alang sa makadaug ug mupadayun pagbuhat sa akung kabubut-un hangtud sa katapusan, hatagan ku silag gahum sa pagmandu sa mga nasud. Hatagan ku silag gahum ingun nga aku nakadawat ug gahum gikan sa akung Amahan. Ihatag ku usab kanila ang bituun nga kabugasun. Ang mudaug bistihag puti ug dili ku papasun ang ilang ngalan sa libru sa kinabuhi. Sa atubangan sa akung Amahan ug sa iyang mga anghil ipahayag ku nga sila akung mga sakup.”

“Ang makadaug himuun kung haligi sa timplu sa akung Dyus ug magpabilin gayud siya niini. Isulat ku diha kaniya ang ngalan sa akung Dyus ug ang ngalan sa siyudad sa akung Dyus nga mau ang bag-ung Jerusalem nga manaug sa langit gikan sa akung Dyus. Isulat ku usab kaniya ang bag-u kung ngalan.”

“Nagtindug aku sa pultahan ug nagtuktuk. Kun may makadungug sa akung tingug ug muabli sa pultahan, musulud aku sa iyang balay ug makigsalu kaniya ug mukaun siya uban kanaku. Ang mudaug patuparun ku paglingkud sa akung trunu ingun nga gipalingkud aku tupad sa akung Amahan diha sa iyang trunu tungud kay midaug man aku.”

Sumala sa atung Ginuu ug Manunubus, ang gingharian sa Dyus muabut nga walay kuyug nga ilhanan nga makita; wala’y makaingun: ‘Tan-awa, ania dinhi,’ u ‘Tan-awa, atua didtu’; apan ang gingharian sa Dyus anaa sulud kanatu, kay ang pulung sa Dyus labihang duula kanatu, anaa ra sa atung mga ngabil ug sa atung kasingkasing. Busa, tataw kaayu nga kadtung nag-ampu nga muabut ang gingharian sa Dyus, sa pagkatinuud, nangayu nga maanaa kana sulud kaniya, arun dinha kana muturuk, mamunga, ug mahingpit. Kay ang Dyus naghari sa tanan niyang mga balaan. Siya nga balaan nagatuman sa mga ispirituhanung balaud sa Dyus nga nagpuyu kaniya nga daw anaa siya sa mahusay nga syudad. Anaa sa putli nga kalag ang Amahan, ug uban kaniya naghari si Cristo, sumala pa sa mga pulung: Adtuun namu siya ug magpuyu kami uban kaniya.

Sa atu pa, samtang nag-uswag kita, ang gingharian sa Dyus nga ania kanatu musangku sa iyang kinapungkayan sa dihang matuman na ang gipamulung sa Apustul, ug si Cristo, pagkabuntug na niya sa iyang mga kaaway, magtugyan sa iyang gingharian ngadtu sa Dyus Amahan, arun ang Dyus hingpit nga maghari sa tanan. Busa, nunut ang kalagnung kinaiya nga mahimung balaanun sa Pulong, walay puas kitang mag-ampu ngadtu sa atong Amahan nga anaa sa langit: Balaanun ang imung ngalan; umabut ang imung gingharian.

Timan-i sab kini mahitungud sa gingharian sa Dyus. Dili kini usa ka panagsalu sa katarung ug kadautan, ni usa ka panag-uban sa kahayag ug kangitngit, ni panagtagbu ni Cristo ug ni Belial. Dili magkauyun ang paghari sa Dyus ug ang paghari sa sala.

Busa, kun buut kita nga maghari ang Dyus nganhi sulud natu, pagadid-an gayud natu ang sala nga maghari sa atong lawas nga madunut; hinunua, angay natu patyun ang mga kalibutanung kaibug nga anaa kanatu ug magmabungahun kita sa Ispiritu. Maanaa unta sulud kanatu ang usa ka kalagnung paraisu diin makalakaw ang Dyus ug bugtung maghari uban sa iyang Cristo. Sulud kanatu magalingkud ang Ginuu sa tuu nianang kalagnung gahum nga buut nato madawat. Ug dinha siya maglingkud hangtud ang tanan niyang mga kaaway nga anaa sulud natu mangahimung tumbanan niya, ug hinginlan ang tanang ispiritu nga nangulu, ispiritu nga nagahari, ug ispiritu nga namunuan sulud kanatu.

Kining tanan mahimung mahitabu sulud sa matag usa kanatu, ug mabuntug na ang katapusang kaaway, ang kamatayun; unya muingun si Cristo kanato: Ay kamatayon, hain na ang imong kangutngut? Ay impirnu, hain na ang imung kadaugan? Ug busa, tanan nga madunut kanatu angay sapawan ug kabalaan ug pagkadili-madunut; ug karun nga gipildi na ang kamatayun, unsa kadtung mamatay pagasul-uban sa sa pagkadumalayun sa Amahan. Ug unya maghari ang Dyus dinhi kanatu, ug matagamtam nato ang mga panalangin sa pagkatawu pag-usab ug sa pagkabanhaw.