Ikalima nga Duminggu sa Kwarisma

Sa karaang panahun ang Dyus, sa makadaghan ug sa nagkalainlaing paagi, misulti sa atung mga katigulangan pinaagi sa mga prupita. Apan niining katapusang mga adlaw misulti siya kanatu pinaagi sa iyang Anak. Pinaagi kaniya gibuhat sa Dyus ang tibuuk nga kalibutan ug gipili siya arun manag-iya sa tanang butang. Naglarawan siya sa himaya sa Dyus ug diha gayud kaniya ang kinaiya sa Dyus. Siya mauy nagkuput sa tibuuk unibirsu pinaagi sa iyang gamhanang pulung. Tapus niya hugasi ang mga tawu sa ilang mga sala, milingkud siya sa tuu sa Dyus didtu sa langit.

Ang Anak gihimung labaw pa kay sa mga anghil ingun nga gihatagan siya sa Dyus ug ngalan nga halangdun pa kay sa ngalan sa mga anghil. Kay wala gayuy anghil nga giingnan sa Dyus:

“Ikaw mau ang akung Anak;
karung adlawa Amahan mu na aku.”

Ug wala muingun ang Dyus,

“Aku mahimu niyang Amahan,
ug siya mahimung akung Anak.”

Sa dihang gipadala sa Dyus ang iyang panganay nga Anak nganhi sa kalibutan, miingun siya,

“Kinahanglan simbahun siya
sa tanang mga anghil sa Dyus.”

Ug bahin sa mga anghil, mau kini ang giingun sa Dyus:

“Gihimu sa Dyus nga sama sa hangin ang iyang mga anghil,
ug ang iyang mga suluguun sama sa nagdilaab nga kalayu.”

Apan bahin sa iyang Anak, miingun ang Dyus:

“Ang imung trunu, ay! Dyus,
mulungtad hangtud sa kahangturan!
Ug uban sa hustisya maghari ka sa imung gingharian.
Gihigugma mu ang katarung
ug gikasilagan mu ang dautan.
Busa gipili ka sa Dyus, nga imung Dyus.
Gilipay ka ug gipasidunggan
labaw sa imung mga kauban.”

Miingun usab siya,

“Sa sinugdan gibuhat mu, Ginuu, ang kalibutan,
ug sa imung kaugalingung mga kamut
gibuhat mu ang mga langit.
Mangahanaw silang tanan apan magpabilin ka.
Madaan silang tanan sama sa mga saput.
Piluun mu sila sama sa mga kupu,
ug ilisan sama sa mga bisti.
Apan ikaw dili mausab hangtud sa kahangturan,
ug ang imung kinabuhi dili gayud matapus.”

Wala gayuy anghil nga giingnan sa Dyus:

“Lingkud diri sa akung tuu,
hangtud himuun ku ang imung mga kaaway
nga tumbanan sa imung mga tiil.”

Busa unsa man diay ang mga anghil? Silang tanan pulus mga ispiritu nga nag-alagad sa Dyus ug gipadala niya arun pagtabang niadtung luwasun sa Dyus.

Busa huptan ta sa dugang kalig-un ang mga kamatuuran nga atung nadawat arun dili kita mahimulag niini. Ang minsahi nga gihatag pinaagi sa mga anghil namatud-an nga tinuud gayud ug ang wala magtuman u ang misupak niini gisilutan sa Dyus sa angay kaniya. Unsaun man natu paglikay sa silut kun dili kita magtagad niining dakung kaluwasan? Ang Ginuu mismu mauy unang nagbutyag sa maung kaluwasan ug sila nga nakadungug kaniya nagpamatuud kanatu niini. Ug gipamatud-an usab kini sa Dyus pinaagi sa pagbuhat ug mga timaan sa gahum, mga katingalahan ug daghang mga milagru. Nanghatag usab siya sa mga gasa sa Ispiritu Santu sumala sa iyang kabubut-un.

Suud kanatu ang Pulung nga nahimung tanang butang alang kanatu, ang atung Ginuung Jesucristo nga nagsaad nga magauban kanatu kanunay. Mituaw siya sa pag-ingun: Tan-awa, nagauban aku kaninyu sa tanang mga adlaw. Siya gayud ang magbalantay sa karniru, ang labaw’ng pari, ang agianan ug ang ganghaan, ug nahimung tanan sa makausa alang kanatu. Sa samang paagi, miabut siya taliwala kanatu isip atung pangilin ug adlaw’ng iglilihi sab. Ang dalaygung Apustul nag-ingun mahitungud kaniya nga gipaabut: Gihalad na si Cristo isip atung nating karniru nga halad sa Pasku sa Pagsaylu. Si Cristo ang mibanwag sa salmista sa iyang pag-ampu: Ikaw ang akung kalipay, palingkawasa aku sa mga nag-alirung kanaku. Ang pagsalibay sa kadautan mau ang kahulugan sa matuud nga kasadya, sa tiunay nga pangilin. Arun makab-ut kini, angay’ng magpuyu dinha sa hingpit nga kaayu ug, dinha sa kalinaw nga dala sa kahadluk sa Dyus, magbatun ug mapalandungung kasingkasing.

Kini ang paagi sa mga santus nga, kaniadtung ania pa sila niining kalibutana ug sa matag higayun sa ilang kinabuhi, nagmalipayun nga daw nanambung ug pista. Ang dalaygung David, pananglitan, dili kausa lamang apan kapitu gayud mubangun matag gabii arun dangatun ang kahimuut sa Dyus pinaagi sa pag-ampu. Ang bantugan nga si Moises hupung sa kalipay samtang nag-awit ug mga awit-pagdayig alang sa Dyus tungud sa pagkaparut sa hari sa Ehipto ug sa mga nagdaugdaug sa mga Hebreo. Ang uban naghuput ug mga kasingkasing nga tugub kanunay sa kalipay samtang nagtuman sa ilang balaang buluhatun sa pagsimba, sama sa bantugan nga si Samuel ug ang dalaygun nga si Elias. Tungud sa kabalaan sa ilang mga kinabuhi naangkun nila ang kagawasan ug karun nagsaulug sa langit. Nagsadya sila tapus sa ilang pagpanaw sa kangitngit, ug karun nakaila na sa kalahian sa katinuuran (riyalidad) ug sa saad.

Inigsaulug natu niining pangilina niining atung panahun karun, unsa’ng dalana ang atung agian? Sa naghinangat ang kasaulugan, kinsa’y mugiya kanatu? Mga pinalangga, wala’y lain pa kundili siya nga, uban kanaku, pagatawgun natu nga atung Ginuung Jesucristo. Matud niya: Aku ang agianan. Ang balaan nga si Juan nagsulti kanatu: si Cristo ang nagawagtang sa sala sa kalibutan. Siya ang naghinlu sa atung mga kalag, sumala pa sa giingun sa prupita nga si Jeremias: Panindug kamu sa kadalanan; sayri ninyu kun asa ang labing maayu nga agianan, ug makaplagan ninyu dinha ang paagi sa pag-usab sa inyung mga kalag.

Kaniadtu ang dugu sa mga kanding ug ang mga abu sa natí gisablig ngadtu sa mga hugaw, apan ang lawas lamang ang nahinlu niini. Karun, pinaagi sa grasya sa Pulung sa Dyus, ang tanan nahimung bug-us nga nahinlu. Kun hugut nga mununut kita ni Cristo, mamahimu kita, bisan dinhi pa lang sa yuta, nga mubarug nga daw anaa na kita sa ganghaan sa langitnung Jerusalem, ug makatagamtam sa pagsud-ung nianang kasaulugang wala’y katapusan, sama sa mga balaang apustul nga, sa ilang pagsunud sa Manunubus isip ilang pangulu, mipakita ug hangtud karun nagpakita gihapun sa pamaagi sa pagdangat sa maung gasa gikan sa Dyus. Miingun sila: Tan-awa, gibiyaan namu ang tanan ug misunud kanimu. Kita sab musunud sa Ginuu, ug magsaulug niining pangilin niya pinaagi sa mga buhat ug dili lamang sa mga pulung.