Ikalima nga Duminggu sa Pagkabanhaw

Unya usa ka gamhanang anghil ang mipunit ug batu nga sama kadaku sa dakung galingan ug gitambug kini ngadtu sa dagat ug miingun siya, “Sama niini kamakalilisang ang pagkapukan sa dakung syudad sa Babilonia ug dili na gayud siya makita pag-usab. Dili na gayud madungug pag-usab diha kanimu ang mga huni sa mga alpa ug sa mga musikiru nga hanas sa mga plawta ug trumpita. Dili na gayud hikaplagan diha kanimu ang mga manggagama sa bisan unsa ug dili na gayud mabati pag-usab diha kanimu ang tingug sa galingan. Dili na gayud makita diha kanimu ang hayag sa suga ay! mabati pa diha kanimu ang tingug sa pamanhunun ug sa pangasaw-unun. Ang imung mga nigusyanti mauy labing gamhanan sa tibuuk kalibutan ug gilimbungan mu pinaagi sa mga salamangka ang tanang katawhan sa kalibutan!”

Gisilutan ang Babilonia tungud kay nakaplagan man diha sa maung syudad ang dugu sa mga prupita ug sa katawhan sa Dyus ingun man ang tanang gipamatay dinhi sa kalibutan.

Tapus niini, nadungug ku ang daw hilabihang kabanha sa dakung panun sa katawhan didtu sa langit nga nag-ingun, “Dayga ang Dyus! Ang kaluwasan, ang himaya ug ang gahum iya sa atung Dyus! Matuud ug matarung ang iyang mga hukum! Kay gisilutan niya ang nabantug nga dautang babayi nga mauy nagduhig sa kalibutan pinaagi sa iyang kaulag. Gisilutan siya sa Dyus tungud kay gipatay man niya ang mga suluguun sa Dyus.” Misinggit sila pag-usab, “Dayga ang Dyus! Ang asu gikan sa dakung syudad nga nasunug nag-utbu sa walay katapusan!” Nanghapa ang 24 ka pangulu ug ang upat ka buhing binuhat ug misimba sa Dyus nga naglingkud sa trunu. Miingun sila, “Amin! Dalaygun ang Dyus!”

Unya gikan sa trunu may tingug nga nag-ingun, “Dayga ninyu ang atung Dyus, kamung tanan nga mga suluguun niya ug tanang mga tawu nga mahadlukun sa Dyus, inila ug dili inila!” Unya nadungug ku ang daw hilabihang kabanha sa daghang tawu ug kagahub sa usa ka dakung busay ug sama sa masipa nga lipak sa dalugdug. Nadungug ku ang ilang pag-ingun, “Dayga ang Dyus kay naghari ang Ginuu nga Labing Gamhanan! Maghugyaw ug maglipay kita ug daygun natu ang iyang pagkagamhanan! Kay miabut na ang panahun sa kasal sa Nating Karniru ug andam na ang iyang pangasaw-unun. Gipasul-ub siya sa bisting linu nga sulaw ang kaputi ug limpyu.” Ang linu mau ang maayung binuhatan sa katawhan sa Dyus.

Unya miingun ang anghil kanaku, “Isulat kini: Bulahan ang gidapit pagtambung sa bangkiti sa kasal sa Nating Karniru.” Ug miingun pa gayud ang anghil, “Mau kini ang matuud nga mga pulung sa Dyus.”

Ug mihapa aku sa tiilan niya arun pagsimba kaniya apan miingun siya kanaku, “Ayaw kini buhata! Suluguun lamang aku sama kanimu ug sa ubang isigkamagtutuu nga nag-amping sa mga kamatuuran nga gipadayag ni Jesus. Mauy simbaha ang Dyus!”

Kay ang kamatuuran nga gipadayag ni Jesus mauy nagdasig sa mga prupita.

Si Cristo nabanhaw! Gibungkag niya ang ganghaan sa impirnu ug gibuhian ang mga minatay; gibag-u niya ang yuta pinaagi sa mga sakup sa iyang Simbahan nga karun natawu pag-usab dinha sa bunyag ug gipalabung niya pag-usab pinaagi sa katawhan nga nangabuhi pag-usab. Gibuksan sa iyang Ispiritu Santu ang mga ganghaan sa langit, nga nagnganga arun dawatun kadtung mga nangabanhaw gikan sa yuta. Tungud sa pagkabanhaw ni Cristo, ang kawatan misulud sa paraisu, ang mga lawas sa mga balaan misulud sa balaang syudad, ug ang mga patay nakig-uban pag-usab sa mga buhi. Nagsaká ang tibuuk kabuhatan, ug ang matag usa nag-isa sa kaugalingun ngadtu sa labing taas pa. Makita natu ang mga naalaut sa impirnu nga gipang-uli ngadtu sa kahitas-an, ang mga nangamatay nga gipanglubung gipadala sa yuta ngadtu sa langit, ug ang langit nagpaatubang sa mga bag-ung abut ngadtu sa Ginuu. Sa usa lamang ka lihuk, ang pagpasakit sa atung Manunubus naghaw-as sa katawhan gikan sa kahiladman, nag-isa kanila gikan sa yuta, ug nagbutang kanila sa kahitas-an.

Nabanhaw si Cristo. Ang iyang pagkabanhaw nagdala ug kinabuhi ngadtu sa mga patay, pasaylu ngadtu sa mga makasasala, ug himaya sa mga balaan. Ug mau’ng ang prupita nga si David miaghat sa tanang binuhat sa pagsalmut sa kasaulugan sa Pagkabanhaw: Pagsadya ug paglipay kamu, miingun siya, niining adlawa nga gihimu sa Ginuu.

Ang kahayag ni Cristo usa ka wala’y katapusang adlaw nga wala makaila ug kagabhiun. Si Cristo kining adlawa, matud sa Apustul; mau kana ang kahulugan sa iyang mga pulung: Hapit na matapus ang kagabhiun; haduul na ang adlaw. Nag-ingun siya kanatu nga hapit na mahuman ang kagabhiun, dili nga hapit na kini mapukan. Ang gipasabut niini mau nga ang pag-abut ni Cristo nagpalagput sa kangitngit ni Satanas, hinungdan nga wala’y kabutangan ang aninu sa sala. Ang iyang wala’y kinutubang kasanag nagpahanaw sa madulum nga dag-um sa kagahapun ug nagsumpù sa paglabung sa kahilayan. Ang Anak ang adlaw kang kinsa ang adlaw nga mau ang Amahan nagpahayag sa mistiryu sa iyang pagkadyus. Siya ang adlaw nga nagsulti pinaagi ni Salomon: Gipadan-ag ku gikan sa langit ang usa kahayag nga dili mapalung. Ug, ingun nga sa langit dili makapuli sa adlaw ang kagabhiun, ang sala sab dili makaalung sa kaangayan ni Cristo. Ang langitnung adlaw kanunay’ng nagsiga ug masilawung nagmasanagun; ang mga panganud dili makadulum sa kalangitan niini. Sa samang paagi, ang kahayag ni Cristo naggilak sa hayag nga masanagun ug dili gayud mapalung sa kangitngit sa sala. Kini ang gipamulung ni Juan nga ibanghilista: Ang kahayag midan-ag sa kangitngit, ug ang kangitngit wala gayud makapiug niini.

Busa, mga igsuun ku, angay gayud nga ang matag usa kanatu magsadya niining balaang adlaw. Wala unta’y bisan usa nga mubiya sa atung tiningub nga kasaulugan bisan pa sa iyang pagkamasalaypun; wala unta’y bisan usa nga ipahilayu sa atung katilingbanung pag-ampu tungud lamang sa iyang pagkasad-an. Bisan makasasala man tuud siya, dili siya angay mahubsan sa paglaum nga mapasaylu niining adlawa nga labi’ng pinalabi, kay kun ang kawatan man gani nakadawat sa grasya sa paraisu, nganung ang Kristuhanun hikawan man sa pasaylu?